جنگ سخت، جنگ نرم
آنچه از واژه جنگ در ابتدا به ذهن انسان خطور می کند نبردهای خشن می باشد که همواره در طول تاریخ و در جوامع بشری روی می داده است که به مرور زمان به اشکال مختلف درآمده که یکی از آنها که در عین حال پیچیده ترین آن است جنگ نرم (Soft War ) می باشد. آنچه در زیر می آید شمّه ای از وجوه تفاوت و تمایز بین این دو نبرد است :
· در جنگ سخت (مانند 8 سال دفاع مقدّس)، فضای شناختی و معرفتی، شفاف و نبرد حق علیه باطل عیان بود ، ولی در جنگ نرم، فضا غبارآلود و کدر بوده، گویا تشخیص دوست از دشمن و خودی از غیر خودی سخت و مشکل است، به جز برای افرادی که از قوه بصیرت و بینش برخوردارند.
· جنگ سخت نوعی اقدام و عملیات خشونت بار و قهرآمیز و براندازی فیزیکی است در حالی که جنگ نرم عاری از خشونت بوده ونوعی براندازی و اضمحلال از درون است.
· ابزار جنگ سخت، همانا قدرت و توان نظامی است در حالی که در جنگ نرم از ابزارهای پیچیده و درهم تنیده فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، امنیتی و ... استفاده می شود.
· در جنگ نرم وجهه، بعد و صبغه اطلاعاتی و امنیتی، بسیار پررنگ تر می باشد.
· در جنگ سخت گروه هدف، کاری را انجام می دهد که دشمن می خواهد. در واقع وادار می شود که مطابق خواسته دشمن تغییر رفتار دهد، در حالی در جنگ نرم، فرد با میل و اراده خویش به اردوگاه دشمن پیوسته و اقدامی را انجام می دهد که در راستای اهداف دشمن است.
· در جنگ سخت، دشمن را می توان دید ولی در جنگ نرم ، دشمن ناپیداست، مگر برای آنهایی که از درک عمیقی برخوردارند.
· در جنگ سخت، انگیزه مردم بسیار بالاست چون به کشور تعرّضی صورت گرفته و مردم برای دفاع از آب و خاک و عرض و ناموس خویش از جان خود نیز می گذرند (حس بیگانه ستیزی) ، ولی در جنگ نرم چون بی صدا بوده و به ظاهر خاک کشور اشغال نشده و در عین حال فضا شفاف نبوده تا حق از باطل تمیز داده شود و نیز درآمیختگی نیروی خودی و غیر خودی ، وابهامات، تردیدها و .... ، همه و همه موجب می گردد که انگیزه دفاع و نشان دادن عکس العمل و حضور در صحنه توسط مردم، کاهش یابد.
· در جنگ سخت تحمّل مشکلات، کاستی ها وکمبودها (به خصوص برای نظامی مانند ایران که از پشتیبانی مردم برخوردار است) بالاست، ولی در جنگ نرم، میزان تحمّل سختی ها کاهش می یابد به خصوص زمانی که فرایند جنگ نرم، پروسه فرسایشی و زمانبر را طی می کند.
· جنگ سخت موجب وحدت ملی می شود. جنگ نرم موجب شکسته شدن وحدت ملی می گردد.
· در جنگ سخت لشکر دشمن کاملا مجزّا بوده و در جبهه مقابل ما و در پشت خاکریزهای خود برعلیه جبهه خودی سنگر می گیرد، حال آن که در جنگ نرم ، دشمن، سربازانش را از جبهه خودی برگزیده و خاکریزهایش را در سرزمین خودی قرار می دهد.
· از میان جنگ سخت، اسطوره و قهرمان (مانند: شهدای دفاع مقدس) بیرون می آید، و در جنگ نرم، چیزی نمی بینیم جز مظلومیت رهبر که به تنهایی وارد معرکه شده و کوتاهی و کم کاری دیگران را جبران می کند.
· در جنگ سخت، میل و کشش به فداکاری، ایثار و شهادت وجود دارد در حالی که در جنگ نرم کمتر می توان نشانی از چنین ارزش هایی یافت – آنچه بیشتر نمود دارد مظلومیت جبهه خودی و طرفداران نظام و انقلاب.
· در جنگ سخت خون می دهیم ولی در جنگ نرم باید خون دل خورد و چه آسان است جان دادن تا این چنین بمانی و خون دل بخوری.
سال 88 ، نیک درمیابیم که ملت، با سلاح بصیرت و فهم عمیق خویش بار دیگر در 19 دی و
22 بهمن 88 به میدان آمدند و نگذاشتند رهبر و نظام اسلامی مظلوم و مقتدر، تنها بماند و
ثابت کردند که خواب انقلاب رنگین دشمن در سرزمین خمینی تعبیر نخواهد شد.