موسوی فقط نردبان ما بود!

گروهک های فعال در فضای مجازی در کنار بد و بیراه های گاه و بی گاه به دست اندرکاران ناتوان فتنه 88، استدلال های جالبی درباره حمایت شیادانه خویش از این افراد مطرح می کنند. یکی از این عناصر گروهکی در توجیه حمایت از میرحسین موسوی در بالاترین نوشت: دوستی درباره 8 سال نخست وزیری موسوی در دوره خمینی اعتراض دارد. من نمی دانم چرا من و شما باید وقتمان را صرف گناه و صواب ]ثواب[ موسوی بکنیم. این موضوع «به موقع خودش» (تاکید می کنم: به موقع خودش) توسط اشخاص حرفه ای رسیدگی خواهد شد و به موقع خود اهمیت زیادی دارد. اما در حال حاضر حمایت از او هیچ ضرری برای اپوزیسیون ندارد بلکه استفاده قابل توجهی هم خواهد داشت. ما او را به عنوان یک نردبان می خواستیم، چه در انتخابات پیروز می شد و چه حالا که پیروز نشده. همه با این جمله معروف آشناییم؛ انتخاب بد به جای بدتر. می پرسند چرا این قدر به موسوی و دور و بری هایش دل بسته اید؟ ما کی گفتیم به موسوی و امثالهم دل بسته ایم؟ ما در راستای اهداف خودمان حرکت می کنیم و به نتیجه ساده و روشن استفاده (حمایت) کردن از موسوی می رسیم. یکی دیگر از همین عناصر ضدانقلاب هم درباره حمایت از کروبی، ضمن دست انداختن وی نوشت: البته که ما نباید انتظار خاصی از انتخابات و رئیس جمهور داشته باشیم ولی به قول موسوی در انتخابات رفته بودیم واسه انتخاب میان بد و بدتر. بدهای من! مثل خیلیای دیگه موسوی بود و کروبی. از شیخ نمی شد گذشت به خاطر جرئتش. خیلیا می گفتن از این آدم آبی گرم نمی شه. اصلا اگر انتخابم بشه شاید عمرش به گرفتن حکم تنفیذ قد نده. خیلیها مسخره می کردن می گفتن وسط مناظره ها خوابش می بره. حقیقتش خودمم جزو اون خیلیها بودم. آخه خیلی پیر بود. ما هم که منتظریم یه نفر سوتی بده یا یه حرکت خاص انجام بده و تا سرحد مرگ دستش بندازیم. اما روز موعود هم رفتم بهش رای دادم ولی به کسی نگفتم. از سوژه شدن می ترسیدم. تا این که ماجراهای بعد انتخابات پیش اومد خیلیها که هارت و پورت می کردن. دونه دونه رفتن کنار. فقط مهندس موند و شیخ شجاع قصه ما. شیخ هنوز محکم و استوار سر موضع خودش ایستاده. حتی به نظرم تو صف مبارزه خیلی جلوتر از مهندس بوده. من به همین خاطر به او رای دادم.